Op 26 november 2012 ben ik met mijn moeder naar de musical The little mermaid in het Beatrix Theater in Utrecht geweest.

Het theater was enorm groot. Dit had als effect dat waar je ook zat het toneelspel heel goed te zien was.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in de diepe zee, dit was ook de reden dat ik van te voren totaal geen verwachting van het decort had. Het leek mij erg moeilijk het effect van de zee na te maken, maar het was ze toch heel goed gelukt!
Ariel (de hoofdpersoon en een zeemeermin) zwom veel door de zee, en dit leek net echt. Hoe ze dit zo echt hebben laten lijken vraag ik mij nogsteeds af. Ik denk dat ze door middel van veel verschillende lichten dit water achtige beeld hebben kunnen na bootsen en Ariel aan een soort kabel de lucht door hebben laten zweven, wat dus zwemmen voor moest stellen.
De acteurs en actrices hadden prachtige costuums aan. De zeemeerminnen hadden net echte staarten en prachtige lange haren. Ook dit gaf het echte ´zeemeerminnen´ effect.

De kleine zeemeermin gaat over Ariel, een mooie, jonge zeemeermin die verliefd wordt op Eric, een knappe prins uit de mensenwereld. Ariel redt Eric van de verdrinkingsdood. Hij wil weten wie hem gered heeft, maar hij kent enkel en alleen haar hemelse stem. Haar vader, koning Triton verbiedt haar om terug naar boven te gaan. Mensen zijn onrespectvolle wezens, die alleen maar ongeluk brengen volgens hem.
Ariel besluit om naar de zeeheks Ursula te gaan, die haar zeker kan helpen, denkt ze.
Ursula geeft haar benen, in ruil voor haar stem. En Ariel moet Eric vóór zonsopgang van de derde dag kussen, anders wordt ze terug zeemeermin en wordt ze door Ursula gevangen genomen.
Samen met Botje, de geel, blauwe vis en Sebastiaan, de rode krab probeert ze in haar doel te slagen.
Maar Sebastiaan vertelt alles aan Koning Triton en hij besluit om Ariel's plaats in te nemen. Ursula wordt heerser over alle zeeën.
Een moedige Eric zorgt ervoor tijdens een stormachtig en zeer spannend gevecht dat Ursula verliest en Triton zijn krachten terugwint. Triton geeft Ariel dan zelf waarvan zijzelf altijd heeft gedroomd: mensenbenen. Zo kan ze trouwen met haar knappe prins Eric.

Het directe doel van deze musical is om het publiek te laten amuseren.
altijd je hart moet volgen. Het klinkt heel cliché, maar dat is het verhaal ook wel, daarom is het ook een sprookje.

De Kleine Zeemeermin is vroeger altijd mijn lievelings film geweest. Ik hem hem zeker vijftien keer gezien en kan hem wel dromen. Laatst keek ik hem weer, en nogsteeds ontroerd hij me. De mooie liedjes, de knappe, lieve zeemeerminnen en de liefde die er speelt maken het voor meisjes net een droomwereldje.

Voordat ik naar de musical ging verwachtte ik al dat ik het geweldig zou gaan vinden. Om de film die ik zo vaak gezien had nu door echte mensen gespeeld te zien leek me heel gaaf. Mijn verwachtig klopte helemaal. Sterker nog, het was mooier dan dat ik mij had kunnenvoorstellen!

De musical heeft een enorme indruk op mij achter gelaten, en ik kijk er dan ook op terug met een grote glimlach.
Toen ik klein was zong ik vaak met mijn vader de liedjes van De Kleine Zeemeermin. Ik wou er zelf ook altijd heel graag één zijn. Als ik die liedjes dan weer hoor denk ik altijd terug aan toen.
Ook is zingen helemaal mijn ding is. Als Ariel naar boven is gezwommen zit ze op een rots, kijkend naar Eric. Hier zingt ze het nummer ´Dat is mijn wens´. Dit vind ik zo een prachtig nummer. Ik vind het geweldig om te kijken en te luisteren naar iemand die zo mooi zingt en zich helemaal over geeft aan het lied.

De musical The Little Mermaid vind ik een echte aanrader. Vooral voor meiden die vroeger en/of nogsteeds net als ik geobserdeerd waren door zeemeerminnen.